Конкурс переводов на белорусский язык

Для обсуждения переводов Гумилёва на другие языки.
Akmay
Site Admin
Сообщения: 649
Зарегистрирован: 25 дек 2006, 03:44
Откуда: Москва
Контактная информация:

Конкурс переводов на белорусский язык

Сообщение Akmay » 27 ноя 2009, 14:06

Конкурс переводов на белорусский язык, в том числе и Гумилёва, а конкретнее стихотворения "Лес".

http://prajdzisvet.freeforums.org/topic-t88.html

Rudak

М. Гумілёў

Лес

У тым лесе пасівеўшыя ствалы,
Выступалі нечакана з-за імглы

Ды з зямлі за корнем корань выхадзіў
Быццам рукі насяляльнікаў магіл.

Пад пакрыцьцем ярка-вогненнай жарствы,
Веліканы жЫлі, карлікі й ільвы.

Й пра сьляды ў пяску казалі рыбакі
Шасьціпалай чалавечае рукі.

Сьцяжынка шчэ сюды не завяла,
Ні пэра Францыі, ні круглага стала,

Не гнездаваў разбойнік тут у кустах
Й пячоркі не выкапываў манах.

І толькі раз адсюль уночы вераб’інай
Выйшла жанчына з галавой кацінай,

Карона з срэбра ў галаве яе была,
Яна ўздыхала і стагнала да сьвятла

І там памерла ціхай сьмерцю на сьвітаньні,
Шкада кюрэ не даў прычасьця ёй зараньне.

Было гэта, было гэта ў гады,
Якіх даўно астылі ўсе сьляды.

Было гэта, было гэта ў той краіне,
Аб ёй памроіш – ўраз загінеш.

Як прыдумаў гэта, бачыў што плылі
Твае косы – колцы вогневай зямлі.

Можа быць, той лес – душа твая,
Можа быць, той лес – любоў мая,

Альбо можа быць, калі памрэм,
Мы ў той лес адзін аднога пазавем.

kotra

Нікалай Гумілёў

Лес

Пабялелі ад чагосьці камялі
І палохалі з туману ў тым гаі,

З-пад зямлі вакол цягнулі карані
Нібы чэрці свае з пекла пяцярні.

Тут пад рудымі скляпеннямі лістот
Жыла львоў і небывалых шмат істот,

У жвіры тут разглядзелі рыбакі
След ад нечай шасціпалае рукі.

І наўрадці б сюды сцежка завяла
Пэра Францыі і Круглага стала,

Не гняздзіўся тут разбойнік у хмызах,
І пячоркі не выдзёўбываў манах.

Навальнічнай вечароваю парой
Выйшла дзеўчына з кашачайгалавой,

Упрыгожанай каронаю цяжкой,
І да раніцы галосіла з журбой.

І сканала ціха ў першых прамянях,
Да таго як спавядалася ў грахах.

Адбылося усё гэта ў гады,
Ад якіх не захаваліся сляды,

Адблося ўсё ў небачаных краях,
Не прымрояцца каторыя ў снах.

Ды навеялі мне гэтакія вракі
Кос тваіх зачараваныя вужакі,

І зялёны ў тваіх вачах агмень,
Бірузы нібы сурочанай камень.

Далібог, той лес – душа твая,
Далібог, той лес – маё каханне,

А ці, можа быць, у тых лясох
Апынемся пасля смерці мы ўдвох.

Вернуться в «О переводах»